Kiedy należy udać się do lekarza? Leczenie stulejki

Badanie - badaniem stulejki zajmuje się lekarz urolog lug chirurg ze specjalizacją urologiczną.

Leczeniem stulejki zajmują się lekarze urolodzy lub chirurdzy. Wizyta u specjalisty zaczyna się od wywiadu, w czasie którego pacjent odpowiada na pytanie dotyczące dolegliwości oraz higieny intymnej. Następnie wykonuje się badanie fizykalne w celu rozpoznania stulejki. Badanie jest krótkie i polega na ocenie elastyczności napletka i próbie delikatnego jego odprowadzenia aż do oporu. Badanie powinno zostać wykonane delikatnie, tak by nie były bolesne. Każdy bardziej gwałtowny ruch mógłby zakończyć się powstaniem pęknięć, które w przyszłości zamieniłyby się w blizny, ograniczając jeszcze bardziej ruchomość napletka.

Metoda Beaugé’a

U małych chłopców napletek nie dający się odprowadzić to nic nadzwyczajnego i nie powinien być powodem do niepokoju. Leczenie w początkowym stadium, czyli mniej więcej od 1. roku życia, kiedy nie można jeszcze wykonać operacji, polega na naciąganiu napletka rozgrzanego w gorącej kąpieli. Jeśli uda się ściągnąć napletek, należy oczyścić żołądź z resztek smegmy. Jeśli ta metoda leczenia stulejki, zwana metodą Beaugé’a, sprawia ból chłopcu, należy zaprzestać bolesnych prób ściągania napletka.

Leczenie maściami sterydowymi

Zwężony napletek w niektórych przypadkach można leczyć maściami sterydowymi. Ten rodzaj leczenia stosowany może być u małych dzieci z lekką stulejką.

Wśród zalet miejscowego stosowania sterydów najczęściej powtarza się skuteczność terapii, brak objawów ubocznych i wymierne oszczędności finansowe. Przykładem preparatu stosowanego w tym zabiegu jest betametazon (Betnovate).

Leczenie chirurgiczne

Operacyjne leczenie stulejki polega na obrzezaniu, czyli usunięciu części lub całości napletka, a w łagodniejszych przypadkach stulejki na plastyce ujścia napletka, czyli jego poszerzeniu.

Kilka faktów na temat operacyjnego leczenia stulejki:

Niezależnie od przyjętej metody, po zabiegu stulejki należy powstrzymać się od wszelkiej aktywności seksualnej przez miesiąc.
Zabieg chirurgicznego usunięcia stulejki trwa krótko i przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, co na ogół wynika z indywidualnych ustaleń między lekarzem a pacjentem. Operacja w znieczuleniu ogólnym wskazana jest u dzieci, ale także u dorosłych, jeśli mężczyzna ma niski próg odczuwania bólu.
Gojenie rany po zabiegu trwa 2-4 tygodnie.
Chirurgiczne leczenie stulejki nie wiąże się z żadnymi powikłaniami, chyba że pacjent nie będzie przestrzegał zasad higieny - wówczas może wystąpić opuchlizna pozabiegowa lub ropienie rany. W innych przypadkach może dojść także do krwawienia w operowanym miejscu. Czasami opuchlizna może pojawić się w formie pierścienia (oponki), co zwykle ustępuje po upływie kilku tygodni. Wszelkie sińce są efektem podania znieczulenia miejscowego, które rozpiera tkankę napletka, wywołując zasinienie.
U dorosłych mężczyzn prawie zawsze leczenie ma przebieg operacyjny. W wybranych przypadkach stulejki jedynym zalecanym sposobem leczenia może być obrzezanie. Należy pamiętać, że obrzezanie jest przede wszystkim zabiegiem leczniczym a nie obrzędem religijnym.

Stulejka to dość powszechni problem dla pacjentów. Dobry urolog nie pownien mieć problemu z zaproponowaniem odpowiedniech leczenia. Więcej medycznych informacji na temat stulejki znajdziesz tutaj..

Obrzezanie

Około 40% mężczyzn na świecie jest obrzezana - czy to z powodów religijnych, czy zdrowotnych. Obrzezanie należy do bezpiecznych zabiegów wolnych od powikłań, a jego niewątpliwą zaletą jest gwarancja całkowitego wyleczenia stulejki, czyli brak ryzyka jej nawrotu. Zabieg trwa zazwyczaj ok. 45 minut i polega na usunięciu części lub całości napletka, a dokładnie na wycięciu pierścienia zwężającego z całością albo częścią napletka. Podczas zabiegu obrzezania na napletek zakładana jest specjalna jednorazowa opaska z tworzywa sztucznego ułatwiająca precyzyjne cięcie (tzw. Plastibell). Obrzezanie może zostać przeprowadzone także za pomocą technik chirurgicznych.

Kilka faktów na temat obrzezania:

Po obrzezaniu żołądź jest częściowo lub całkowicie odsłonięta w stanie spoczynku i wzwodu.
Obrzezanie należy do najstarszych procedur chirurgicznych, gdyż stosowane było już w czasach starożytnego Egiptu. Najczęstszym wskazaniem zdrowotnym do wykonania obrzezania jest stulejka, ale zabieg przeprowadza się także z powodu zapalenia napletka (balanoposthitis) charakteryzującego się obrzękiem, zaczerwienieniem i ropnymi zmianami w okolicy jego ujścia.
Poza wskazaniami zdrowotnymi, powodem obrzezania mogą być względy religijne. Takie obrzezanie praktykuje się między innymi u Żydów i Muzułmanów, ale także u Aborygenów i niektórych plemion w Afryce.
Zabieg ponadto może zostać przeprowadzony rutynowo, w celach profilaktycznych lub ze względu na higienę w klimacie gorącym.
W wielu kulturach i krajach obrzezanie wykonuje się zwyczajowo u niemowląt. W Stanach Zjednoczonych nadal ponad połowa rodzących się dzieci płci męskiej już kilka dni po urodzeniu poddawana jest obrzezaniu. Zabieg jest dla niemowlęcia bezbolesny, gdyż w tym wieku unerwienie napletka jest niewielkie.
Obrzezanie zapobiega stanom zapalnym, a jak pokazują badania, wpływa także na zmniejszenie odsetka osób chorujących na raka penisa, a w przypadku partnerek seksualnych mężczyzn ze stulejką - raka szyjki macicy.
Po zabiegu najczęściej zakłada się szwy nie wymagające zdejmowania, ulegające samoistnemu wchłonięciu oraz opatrunek z gazy z wazeliną. Po usunięciu opatrunku zalecane jest stosowanie wazeliny lub kremu z antybiotykiem tak długo aż linia szwów i żołądź prącia nie będą w pełni wygojone. Lekarz zaleca zwykle częste przemywanie operowanego miejsca wodą.
Gojące się rany we wczesnym etapie po operacji wymagają opieki lekarza i stałej ostrożności ze strony pacjenta, gdyż operowane miejsce jest szczególnie podatne na zakażenia pooperacyjne ze względu na kontakt rany z moczem, zwiększone pocenie się i podwyższoną temperaturę okolic krocza.
U dzieci zabieg w znieczuleniu ogólnym przeprowadza urolog lub chirurg dziecięcy, u dorosłych natomiast obrzezanie wykonywanie jest zazwyczaj w znieczuleniu miejscowym przez chirurga lub doświadczonego urologa. Najczęściej wykorzystywane rodzaje znieczulenia to blokada nerwów grzbietowych prącia oraz znieczulenie ogonowe.
Operacja obrzezania przeprowadzana jest w ramach NFZ lub prywatnie. Cena szybciej operacji w prywatnej klinice zależy od stopnia zaawansowania stulejki oraz od regionu Polski i zwykle waha się w granicach 1 - 1,5 tysiąca złotych. Obrzezanie można wykonać w gabinecie urologa lub chirurga, a także na oddziale urologicznych państwowego szpitala.
Przez pierwsze tygodnie od obrzezania pacjent odczuwa brak napletka poprzez nieprzyjemne uczucie ocierania żołędzi o bieliznę - żołądź, jednak, szybko przyzwyczaja się do nowych odczuć. By to przyspieszyć można zastosować maść glicerynową, która natłuszcza.
Zabieg ten nie ma negatywnego wpływu na doznania seksualne, a dla wielu mężczyzn, jest wręcz szansą na uzyskanie satysfakcji ze współżycia.
Wśród przeciwwskazań do przeprowadzenia operacji obrzezania wymienić można amoniakalne zapalenie skóry, chowające się prącie, problemy z krzepnięciem krwi.

Obrzezanie wskazane jest u dorosłych mężczyzn, ale w wybranych przypadkach także u młodych chłopców - zwłaszcza przy dużym bliznowaceniu napletka. W pozostałych przypadkach można wykonać operację plastyczną poszerzającą ujście napletka, czyli plastykę napletka. Do takiej operacji kwalifikują się pacjenci z niewielkim zwężeniem napletka.

Plastyka napletka

Plastyka napletka to precyzyjny zabieg korekcyjny napletka, który można przeprowadzić u pacjentów w różnym wieku. Technika operacji polega na grzbietowym nacięciem napletka a następnie poprzecznym zeszyciu albo podłużnym wycięciu pierścienia napletka do ujścia napletka i poprzecznym zeszyciu. W ten sposób wycinany jest zbliznowaciały obwód, pozostawiając przy tym jego część tak, by zakrywała ona żołądź chociaż częściowo.

Kilka faktów na temat plastyki napletka:

Celem zabiegu jest poszerzenie ujścia napletka tak, by zachować jego funkcjonalność i uczynić go odprowadzalnym. Po plastyce napletek wygląda jak u zdrowego mężczyzny.
Podczas operacji przecinana jest niewielka tętnica, a po poszerzeniu ujścia napletka chirurg nakłada szew. Operacja kończy się nałożeniem opatrunku, który zmieniany jest przez lekarza po upływie doby od zakończenia zabiegu. Kolejne opatrunki pacjent zmienia już samodzielnie.
Po zabiegu należy delikatnie obchodzić się z operowanym miejscem i przyjmować zalecane leki we wskazanych przez lekarza dawkach.
Pomóc w dochodzeniu do formy może także utrzymywanie penisa w pozycji pionowej zapobiegającej krwotokom i przyspieszające gojenie a także spłukiwanie żołędzi i napletka przegotowaną wodą lub rumiankiem po oddaniu moczu.
Oprócz maści natłuszczających, po operacji można stosować maści zapobiegające bliznowaceniu zlecone przez lekarza.

Plastyka napletka traktowana jest jako alternatywa do obrzezania, ale nie jest zabiegiem pozbawionym minusów. Do jej wad zaliczyć trzeba przede wszystkim prawdopodobieństwo nawrotu stulejki, w przypadku jeśli wykonane poszerzenie okaże się zbyt małe, albo gdy blizny powstałe w miejscu cięć doprowadzą do zwężenia napletka. Mimo swych mankamentów jest często zalecaną metodą plastycznego poszerzania ujścia napletka. W niektórych przypadkach obrzezanie, czyli całkowite usunięcie napletka, pozostaje jedynym wyjściem.